Γροθια στο στομαχι του εφησυχασμου μας οι εικονες της φρικης και της φωτιας που κυλησαν αναπαντεχα (;) μπροστα στα ματια μας τις τελευταιες εβδομαδες.Κολαφος στην ευρωχαυνωση και στην εθελοτυφλια του ανευρου και τελουντος σε διαρκη συγχυση και κριση ταυτοτητας νεοελληνικου συλλογικου σωματος.
Αψυχα κορμακια σφαγιασμενων νηπιων,κοριτσιων και γεροντων,ισοπεδωμενα φτωχοσπιτα,χιλιαδες δυστυχισμενες υπαρξεις στους δρομους της προσφυγιας και της απογνωσης ειναι τα νεα,εφιαλτικα,τροπαια της «ανδρειας» των Σερβων «αδελφων» και εκλεκτων εταιρων (για το σαπρο πολιτικοκοινωνικο μας εποικοδομημα) οι οποιοι,παρα την απατηλη υφεση και τις εκκλησεις για «διαλογο» ειναι καθ'ολα ετοιμοι να περασουν,ανα πασα στιγμη,απο την παντοειδη,στυγνη,καταπιεση και αστυνομικη τρομοκρατια,σε μαζικη βια/σταδιακη γενοκτονια,προκειμενου να στερησουν απο τον Κοσοβαρικο αλβανικο λαο αυτο τουτο το δικαιωμα της υπαρξεως στις πατρογονικες του εστιες.
Ο σχεδιασμος των ιθυνοντων του Βελιγραδιου ειναι σαφης,περαν απο φραστικες διατυπωσεις και διπλωματικους ελιγμους της τελευταιας στιγμης,οι οποιοι αποσκοπουν απλως εις το να αμβλυνουν τις αλγεινες εντυπωσεις των τριτων..Καμια ουσιαστικη ελευθερια στο Κοσοβο-οι ανθισταμενοι Αλβανοι θα εχουν να επιλεξουν αναμεσα στην φυσικη τους εξοντωση και στην αναγκαστικη προσφυγια...
Ταδε εφη το διδυμο Μιλοσεβιτς-Μιλουτινοβιτς,το οποιο,σε αγαστη,πατριωτικη,συνεργασια με τα επιτελεια και τις συμμοριες των «εθνικολαικων ηρωων» Σεσελι και Αρκαν (των οποιων θαυμαστες υπαρχουν και εν Αθηναις),που υπερεβαλαν σε ωμοτητες ακομη και τους περιωνυμους σφαγεις του κεμαλισμου,Τοπαλ Οσμαν και Κιαζημ Καραμπεκηρ,πνιγει στο αιμα καθε φωνη αντιστασης,καθε κινηση που στοχευει στην διεκδικηση των αυτονοητων,στοιχειωδων,ανθρωπινων ελευθεριων και δικαιωματων.Του δικαιωματος,στην ελευθερη εθνικη αναπτυξη,στην εκφραση,στον πολιτισμο,στην εθνικη παιδεια,στην χρηση της γλωσσας.Κια πιο περα ακομη,του ιερου και απορρεοντος απο το φυσικο δικαιο,δικαιωματος της αυτοδιαθεσης.
Η επισημη ελληνικη θεση,οπως αυτη διατυπωνεται και εκφραζεται απο το πολιτικοοικονομικο πλεγμα εξουσιας των Αθηνων,αναφορικα προς τα προσφατα γεγονοτα αλλα και το γενικοτερο προβλημα του Κοσοβο,ειναι ενδεικτικη της μονιμης διπλωματικης αφασιας του ελληνικου κρατους,αποτοκος της ψυχολογιας και της πολιτικης της εξαρτησεως και υποτελειας και της αποδοχης ενος παρακολουθηματικου/δορυφορικου ρολου για την Ελλαδα,που με την σειρα της δεν επετρεψε,διαχρονικα,την χαραξη και υλοποιηση μιας αυτονομης ελληνικης στρατηγικης στον ευρυτερο χωρο της Βαλκανικης και της Εγγυς Ανατολης.
Ετσι,η απουσια στρατηγικης,η οποια θα πηγαζει απο και θα λαμβανει υπ'οψη τα μεσομακροπροθεσμα συμφεροντα και τα δικαια του μειζονος Ελληνισμου σε συναρτηση με την αναγκη σχεδιασμου και υλοποιησεως ενος συστηματος συλλογικης ασφαλειας της περιοχης,το οποιο δεν μπορει παρα να ερειδεται επι ενος δικτυου συγκεκριμενων περιφερειακων συμμαχιων,ειναι εμφανης και εχει ως αποτελεσμα,αφ'ενος μεν την διευρυνση του-πολιτικου και ψυχολογικου-χασματος μεταξυ Ελλαδος και των φυσικων του εταιρων και συμμαχων της στην περιοχη της Βαλκανικης,αφ'ετερου δε στον υποσκελισμο των,οποιων,ελληνικων κινησεων απο αλλες δυναμεις,οι στοχευσεις των οποιων πληττουν ευθεως,οχι μονο την δυνατοτητα (αληθη η υποτιθεμενη) της Ελλαδος να διαδραματισει οιονδηποτε ρολο στα-αμεσου ενδιαφεροντος για τον Ελληνισμο-βαλκανικα μετωπα,αλλα και καθε προοπτικη ειρηνικης διευθετησεως των κρισεων/ρηξεων και συνυπαρξεως των λαων στην περιοχη.
Ακομη και η (κουτσα-στραβα) ισορροπημενη θεση,την οποια εξεφρασε ο Υπουργος Εξωτερικων Θ.Παγκαλος,ως θεση της Ελληνικης Κυβερνησεως,μετα την συναντηση του με την ομολογο του των ΗΠΑ Μ.Ωλμπραιτ,οφειλεται στην προσαρμογη της Ελλαδος στην αμερικανικη τοποθετηση,οσον αφορα το προβλημα του Κοσοβο,η οποια τονιζει (στην βαση,βεβαια, του δικου της σχεδιασμου για την Βαλκανικη, ο οποιος μονον φαινομενικα συναδει προς τις αμεσες αναγκες του κοσοβαρικου λαου) την αναγκη σεβασμου των ελευθεριων και των ανθρωπινων δικαιωματων των Κοσοβαρων Αλβανων.Ετσι,απετραπη η επαναληψη ανιστορητων οσο και αηδων ακδηλωσεων υποστηριξεως της σερβικης αγριοτητας,των οποιων μαρτυρες παρεστημεν καθ'ολη την διαρκεια της γιουγκοσλαβικης κρισεως των προηγουμενων ετων,στο ονομα της φενακης και του αποπροσανατολιστικου slogan της «ελληνοσερβικης φιλιας» (που και τοτε την ειδαν αληθεια;) και ενος πολιτικοποιημενου,εκτρωτικου,ορθοδοξισμου,που καμμια σχεση δεν εχει με το αυθεντικο,ρωμαικο,ορθοδοξο,εκκλησιαστικο,βιωμα του Λαου μας.
Το προβλημα του Κοσοβο δεν εξαντλει το περιεχομενο του στην -αναμφισβητητη-αναγκη τηρησεως των θεμελιωδων διαταξεων του διεθνους δικαιου που αναφερονται στον σεβασμο των ανθρωπινων δικαιωματων και ελευθεριων.
Δεν ειναι προβλημα μειονοτητας,την οποια θα πρεπει να σεβαστει η «ανεχθει» η πλειοψηφια.Ειναι ζητημα αυτοδιαθεσεως μιας συμπαγους εθνικης ομαδας στο ιδιο το εδαφος της.Ζητημα,το οποιο,με την σειρα του,εντασσεται στην γενικοτερη προβληματικη και αναγκαιοτητα της αυτοδιαθεσεως ολοκληρου του εκτος συνορων αλβανικης επικτατειας αλβανικου εθνους.
Σαν τετοιο θα πρεπει πρωτιστως να αντιμετωπισθει απο ελληνικης πλευρας,τοσο για λογους αρχης και φυσικης ταξεως,οσο και για λογους ουσιαστικης κοινοτητος συμφεροντων,την υπαρξη της οποιας θα πρεπει,εστω και αργα, να συνειδητοποιησουν απαντες,με πρωτους τους εχοντες την ευθυνη της εξωτερικης πολιτικης της χωρας,αλλα και τους διαμορφωτες της κοινης γνωμης.
Μια χωρα και ενας λαος οπως ο Ελληνικος,που ανεκαθεν αγωνισθηκε κατα της αδικιας και της τυρρανιας και υπερ της δικαιοσυνης,της ελευθεριας και της ανθρωπινης αξιοπρεπειας και που εχει,υπαρκτα,ζωτικα συμφεροντα στον χωρο της Ν.Βαλκανικης,δεν ειναι δυνατον να συρεται πισω απο τις επιλογες της νεοαποικιοκρατιας,μεταβαλλομενος σε ενεργουμενο αυτης.Η θεση του ειναι στο πλευρο των Λαων που αγωνιζονται να διασφαλισουν το αυτονοητο,φυσικο,δικαιωμα στην υπαρξη,στην εθνικη και πολιτισμικη τους ταυτοτητα,στην γλωσσα και την θρησκεια,στην αυτοδιαθεση και ελευθερη αυτοδιαχειρηση της ιδιας τους της πατριδας.
Οταν,μαλιστα,ο Ελληνισμος αντιμετωπιζει χρονια προβληματα απελευθερωσεως-αυτοδιαθεσεως,σεβασμου συνθηκων και των εξ αυτων απορρεοντων δικαιωματων,οσον αφορα τμηματα του Εθνους,αποτελει ηθικο,πολιτικο και ιστορικο καθηκον η αμεση,παντοειδης και εμπρακτη συμπαρασταση στον μαχομενο περι υπαρξεως,σε εναν ανισο αλλα ωραιο αγωνα,κοσοβαρικο λαο.
Δεν ειναι δυνατον ο Ελληνας,που εχει στην καρδια του,στην σκεψη του και στο αιμα του την Κυπρο,την Πολη,την Ιμβρο και την Τενεδο,τις μνημες και τις ριζες της Μικρασιας,να αποστρεφει το βλεμμα απο τις πληγες και τον θρηνο της Πριστινα και της Μπρενιτσα,αλλα χρεος εχει να σταθει αλληλεγγυος.
Και πριν απ'ολους ο απελευθερωμενος απο συμπλεγματα και συνειδητοποιημενος Αρβανιτης,λεγοντας,πρωτα στον εαυτο του και μετα προς πασα κατευθυνση .
«Ειμαι κι εγω Κοσοβαρος»!
Γιωργος Κορυζης
(1998)
